Τσιμπούρι
Τα τσιμπούρια εκτός της ενoχλήσεως που προκαλούν, είναι και φορείς ασθενειών καθώς είναι ενδιάμεσοι ξενιστές, ιών, πρωτοζώων, βακτηριδίων
Ο θηλυκός κρότωνας, αφού ολοκληρώσει την απομύζηση του αίματος, εγκαταλείπει το ζώο ή τον άνθρωπο και πέφτει στο έδαφος. Εκεί, γεννάει έως 18.000 αυγά μέσα σε ρωγμές και εσοχές τοίχων, κάτω από ξύλα, πέτρες και χόρτα και ύστερα πεθαίνει.
Από κάθε αυγό βγαίνει σε 3-6 εβδομάδες, μια προνύμφη («τσιμπουράκι», που ανεβαίνει στην κορυφή των χόρτων και προσπαθεί να γαντζωθεί με τα μπροστινά της πόδια σε κάποιο ζώο ή στον άνθρωπο που θα περάσει από εκεί. Βρίσκει περιοχές του σώματος που έχουν λεπτό δέρμα και βυθίζει την αγκαθωτή λόγχη μέσα σε αυτό. Η αγκαθωτή λόγχη ανοίγει στη μέση, εμφανίζεται το στοματικό άνοιγμα και αρχίζει η απομύζηση του αίματος, η οποία διαρκεί μερικές ώρες ή ημέρες. Η προνύμφη σε 5-7 εβδομάδες εξελίσσεται σε νύμφη επάνω στο ζώο ή αφού πέσει στο έδαφος. Πίνει αίμα από κάποιο ζώο ή από άνθρωπο και σε διάστημα 10-18 εβδομάδων, εξελίσσεται σε ενήλικο αρσενικό ή θηλυκό κρότωνα αφού προηγουμένως πέσει στο έδαφος.
Τα τσιμπούρια εκτός της ενoχλήσεως που προκαλούν, είναι και φορείς ασθενειών καθώς είναι ενδιάμεσοι ξενιστές, ιών, πρωτοζώων, βακτηριδίων. Τα πιο συνήθη νοσήματα στην Ελλάδα που μεταδίδονται από τα τσιμπούρια είναι η Πιροπλάσμωσις και η Ερλιχίωσις. Και στις δύο περιπτώσεις τα κατοικίδια που χρησιμοποιούνται ως ξενιστές έχουν ανορεξία, κατάπτωση, εμέτους, διάρροια, οφθαλμορινικό έκκριμα ή αίμα στα ούρα.